Αυτοί που καίνε σημαίες μισούν.Δεν καίνε ενα απλό πανί,καίνε ψυχές ανθρώπων που μπορεί να μάτωσαν για να μπορεί ο κάθε ''αντιεξουσιαστικός’' τσογλανισμός να ''εκφράζεται ελεύθερα’’.Μισούν κάθε εξουσία,αλλά ταυτόχρονα αναπαράγουν εξουσιαστικές σχέσεις στις ''αυτοδιαχειριζόμενες’’κολλεκτίβες τους.Μοναδική παραγωγή ιδεολογικού στοχασμού,το γραφικό ''κάτω όλα’’.Ενας στείρος αρνητισμός προς ικανοποίηση καπρίτσιων καλομαθημέων νεανίσκων.Καμμένες συνειδήσεις,καμμένες σημαίες,καμμένα κτίρια...καμμένα όνειρα...Γιατί το όνειρο,για να μην καεί,απαιτεί την καθημερινή έπαρση της δικής του σημαίας,η οποία δεν συμβολίζει, αλλά με μαύρα γράμματα στο λευκό πανί της κυματίζει υπομνηστικά:’’Για μια ημέρα έγιναν πολλοί Βασιλιάδες’’...Χρόνιες καταλήψεις κτιρίων(με το σχετικό μπαϊράκι αναρτημένο να σηματοδοτεί το φίλαυτο εναλλακτικό)εκφυλίστηκαν σε ανεμομαζώματα διαολοσκορπίσματα...