#7: Ευτυχώς στο δημοτικό είχα τους πιο τέλειους δασκάλους! Γυμνάσιο-Λύκειο, δεν μπορώ να πω, είχαμε κατά καιρούς διάφορα "φρούτα" αλλά όχι κάτι επικίνδυνο σε επίπεδο psycho, πιο πολύ γραφικούς θα τους χαρακτήριζα. Θυμάμαι ειδικά τον καθηγητή Μουσικής στην Α΄ και Β΄ Γυμνασίου, Τσέπης ήταν το επίθετό του (ωχ, τον "δίνω στεγνά" τώρα, αλλά μάλλον έχει πάρει πια σύνταξη ο καημένος) και πραγματικά ήταν τσέπης όνομα και πράμα ο δυστυχής! Μια κοντόχοντρη μινιατούρα ανθρώπου με μονίμως βραχνή από το υπερβολικό κάπνισμα φωνή ("ωραίο" παράδειγμα μουσικού, τώρα που το σκέφτομαι) που προσπαθούσε να μας μάθει το κλειδί του σολ κι εμείς με τη σειρά μας προσπαθούσαμε να τον διακρίνουμε πίσω από την έδρα :)Επίσης, θυμάμαι μια φιλόλογο στη Β΄Λυκείου, η οποία βρέξει-χιονίσει-καλοκαιρίσει μας έκανε μάθημα φορώντας μονίμως κατάμαυρα γυαλιά ηλίου μέσα στην τάξη! Μέσα στο ανήσυχο μυαλό μας είχαμε πλάσει απίστευτες ιστορίες κακοποίησης κι ενδοοικογενειακής βίας για τα μονίμως καλυμμένα της μάτια. Ώσπου στο τέλος της χρονιάς, σε μια ανύποπτη, μοιραία στιγμή,της έπεσαν ξαφνικά τα γυαλιά στο πάτωμα καθώς έσκυβε η καημένη να πάρει μία κιμωλία- αποκαλύπτοντας μπροστά στο αδηφάγο "κοινό" της ένα ζευγάρι πολύ μικρά,τοσοδούλικα, αλλήθωρα ματάκια...Κι άλλες πολλές ιντριγκαδόρικες περιπτώσεις εκπαιδευτικών έχω να θυμάμαι από τα σχολικά μου χρόνια αλλά μη σας ζαλίζω τώρα :)
