@ yorgakis Hahhahaaaaaa..... Ναι, όντως, αλλά είναι που δε θέλαμε να του δώσουμε αυτή τη χαρά. Βασικά, αυτό το κάνεις τιμής ένεκεν σε κάποιον μπουζουκολάγνο. Εμείς όχι μόνο τιμή δε θέλαμε να του αποδώσουμε αλλά, και μόνο που τον αναφέραμε, ερχόταν στο μυαλό χείμαρρος τα καμώματά του, φτύναμε τον κόρφο μας, τον στολίζαμε με κατάρες (βασικά να δεις που αυτό θα έπιασε, γιατί είχε βασανιστικό τέλος καθώς μάθαμε), και όποτε τον βλέπαμε στο δρόμο αλλάζαμε κατεύθυνση. Ναι, ήταν πολύ τραυματικός σαν εμπειρία για δεκάχρονα/εντεκάχρονα παιδάκια (κι ας φαίνεται κάπως ευτράπελο το περιστατικό που παρουσίασα), ελπίζω να μην άφησε βαθιές ουλές σε κανέναν.
