Επιτέλους, είχα αρχίσει να ανησυχώ οτί δεν υπάρχουμε πουθενά.. Κι εγώ έχω να θυμηθώ περίεργους καθηγητές-όχι όμως κάτι ακραίο-που μας έκαναν τη ζωή πατίνι αλλά με όση εμπειρία διαθέτω και από την πρωτοβάθμια αλλά κυρίως από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχω να αναφέρω ότι η κατάσταση έχει αλλάξει πάααααρα πολύ από τότε που εμείς πηγαίναμε σχολείο (βλ. δέσμες), έχει φτάσει στο άλλο άκρο, με μηνύσεις κι αναφορές για ψίλου πήδημα αλλά κυρίως για να βγουν λάδι κακομαθημένα παιδιά που έσφαλαν αντικειμενικά (όποιος ενδιαφέρεται έχω μεγάλη συλλογή από απίστευτα περιστατικά όπου αντί να τιμωρηθεί ο μαθητής ''καθαρίζει'' ο μπαμπάς κ στο τέλος ζητάμε και συγνώμη!) σε ένα κλίμα πελατειακών σχέσεων ανάμεσα σε γονείς και διευθυντές. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσουμε την εκπαίδευση στο επίπεδο που της αρμόζει, σίγουρα ωστόσο έχουν γίνει πολλά θετικά βήματα και σε κάθε περίπτωση μπορώ να βεβαιώσω (αλλάζοντας κάθε χρόνο σχολείο και σύλλογο) πως ακραία ακατάλληλοι εκπαιδευτικοί είναι πλέον υπό εξαφάνιση..ευτυχώς!