Κε Παρίδη, εκτιμώ το ότι αναζητήσατε απαντήσεις σε ουσιαστικά ερωτήματα. Θα τολμούσα να προσθέσω εδώ και κάποια δικά μου:Πώς συμβιβάζει η συγγραφές τη γνώση που (κατά τα φαινόμενα) έχει από τις θετικές της σπουδές, ιδίως την ιατρική, με την αποδοχή εκ μέρους της ως υπαρκτής της μετεμψύχωσης, της μετενσάρκωσης κλπ;Πώς συμβιβάζει την επιστημονική μέθοδο που υποτίθεται ότι έχει διδαχθεί, σαν τρόπο προσέγγισης της αλήθειας, με την κατά παράδοση, ανεκδοτολογική, αποσπασματική και ίσως συναισθηματική μετάδοση της γνώσης;Δεν ανησυχεί για τα πλείστα κρούσματα ευάλωτων ανθρώπων (ανδρών και γυναικών σας διαβεβαιώ) που καταστρέφονται οικονομικά από αδίστακτους επαγγελματίες του μεταφυσικού, οι οποίοι υφαρπάζουν την εμπιστοσύνη τους και την περιουσία τους και, πολύ συχνά, τους στρέφουν εναντίον των συγγενών τους που θέλουν να τους προστατεύσουν;Πόσοι πλούσιοι άνδρες υπάρχουν να "σώσουν" οικονομικώς τις φτωχιές γυναίκες αυτού του κόσμου; Η πρότασή της δεν προϋποθέτει εγγενώς ότι όλες οι υπόλοιπες γυναίκες θα είναι καταδικασμένες στην φτώχεια;Πάντως στη συνέντευξη συμφώνησα με τη συγγραφέα (και διαφώνησα με την πρόταση που καταθέτει ως ερώτηση ο κ. Παρίδης), ότι είναι προτιμότερο μια γυναίκα να προσπαθήσει να "αλλάξει" τον άντρα-σύντροφό της. Σε πολύ σημαντικά ζητήματα που επηρεάζουν ένα ζευγάρι (προτεραιότητες στη ζωή, σεβασμός στην αξιοπρέπεια του συντρόφου, βίαιο του χαρακτήρα κλπ), μάλλον προτιμότερο είναι να μετρήσεις τις απώλειές σου ως εκείνη τη στιγμή, να το πάρεις απόφαση ότι κακώς σπατάλησες τόσο κόπο, χρόνο και αγάπη και να ξεκινήσεις μια νέα περίοδο της ζωής σου, χωρίς τον άνθρωπο που σε κάνει δυστυχισμένο, ανεξαρτήτως του φύλου του δικού σου ή του συντρόφου σου. Τώρα, σε λιγότερο κομβικά ζητήματα, φυσικά οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μια σχέση και αυτό είναι μια από τις απολαύσεις της υπόθεσης. Όχι όμως με το να θυσιάζεται η προσωπικότητα του ενός για να ικανοποιηθεί η προσωπικότητα του άλλου.Υ.Γ. "Εσείς προβάλλεται το μοντέλο" = "Εσείς προβάλλετε το μοντέλο"
