#1 Δεν υπάρχουν "γενικοί" κανόνες για "γενικούς" ανθρώπους. Καθένας μας είναι και από μία περιπτωσάρα. "Γενικά" το κολύμπι μπορεί να βοηθά στη φυσική κατάσταση, αλλά άμα έχω καρδιακές αρρυθμίες, καλό είναι να το αποφύγω. "Γενικά" η αντιβίωση σκοτώνει τα μικρόβια, αλλά αν έχω πάθει ίωση, όση και να πάρω, κακό θα μου κάνω, όχι καλό. Γενικά ο ψυχολόγος, λοιπόν, θα σε βοηθήσει αν θέλεις να ανακαλύψεις βαθύτερα κομμάτια του εαυτού σου, να θεραπεύσεις παλαιότερα τραύματα, ή να αντιμετωπίσεις κάτι που σε απασχολεί στον τρόπο που ζεις. Αλλά κάθε ψυχολόγος και κάθε προσέγγιση είναι διαφορετικά, και μόνο εσύ μπορείς να βρεις τί σου ταιριάζει/σε βοηθάει. Αν δεν είσαι σίγουρη/ος ξεκίνα από κάποια ομάδα αυτογνωσίας ώστε να δεις πώς λειτουργούν μερικά πράγματα και να αποκτήσεις λίγη ιδέα για το τί είναι και πώς σου φαίνεται ετούτο το πράγμα που λέγεται ψυχοθεραπεία.#2 Να είμαι ειλικρινής πάντα μου φαινότανε λίγο (ως πολύ) άσχημο να νιώθω πως "πρεπει" να ακρωτηριάσω τόσο πολύ τα "θέλω" μου, τόσο που να μην τα ξέρω ούτε η ίδια, γιατί το αντίθετο θα ήταν εμμονή στον παιδικό ναρκισσισμό. Βέβαια, καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι κάποιοες φορές αναγκαίο: Μπορεί να θυμώσω τόσο, που να θέλω να πάρω ένα καλάσνικωφ και να γαζώσω όλους μου τους συναδέλφους στη δουλειά. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα το να το κάνω, και δεν είναι επίσης καλή ιδέα να εμμένω σε αυτό το συναίσθημα και αυτή τη σκέψη. Αλλά εμείς εδώ στο σύγχρονο δυτικό κόσμο έχουμε φτάσει τα πράγματα στο άλλο άκρο. Γουστάρεις το αγόρι της δίπλα; Ενοχές. Θες να κάνεις κάτι δημιουργικό και να μην είσαι όλη τη μέρα μέσα σε ένα γραφείο; Ενοχές. Τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε (άσχετα αν ξέρεις καλά ότι δε μπορείς εσύ προσωπικά να τα σώσεις);Ενοχές. Πας με το συναίσθημα; Ενοχές. Πας με τη λογική; Ενοχές. Είσαι ο τρίτος άνθρωπος σε μια σχέση (λες και οι σχέσεις βγήκαν όλες ίδιες από φόρμα με κουλουράκια); Ενοχές. Εγώ λέω ας χαλαρώσουμε λίγο, και ας σκεφτούμε ότι η πρώτη μας ανάμνηση από αυτόν εδώ τον κόσμο είναι να είμαστε μωράκια, πράγματι αβοήθητα, και πράγματι αθώα, και από εκεί ξεκινάμε. Τα υπόλοιπα τα μαθαίνουμε, όχι όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε όλοι για τους ίδιους λόγους, και προφανώς χρησιμοποιώντας ό,τι έχουμε και δεν έχουμε: το σώμα, την καρδιά, το μυαλό, τα λόγια μας.
