<<Όταν, το επόμενο καλοκαίρι, βγήκαν οι αγανακτισμένοι στις πλατείες, τους κοίταζα με σηκωμένο φρύδι. «Για δες τους» σκεφτόμουν «πώς υστερίζονται επειδή έχασαν τη βολή και το καταναλωτικό τους σφρίγος! Πώς –αντί να αναζητήσουν τις ευθύνες μέσα τους και γύρω τους- εναναγκαλίζονται θεωρίες συνομωσίες, σπεύδουν να ενοχοποιήσουν κάποιους άλλους. Πώς αντιμετωπίζουν την πολιτική και την Ιστορία με όρους ποδοσφαίρου: Οι «δικοί μας» εναντίον των «κακών ξένων», τα «παλικάρια» από τη μια κι από την άλλη οι «τοκογλύφοι», οι «πατριώτες» και οι «κουίσλινγκ»... Δες τους με τι ευκολία καταπίνουν το δόλωμα του κάθε δημαγωγού, ο οποίος τους αθωώνει, τους κολακεύει, τους τάζει λαγούς με πετραχήλια...>>Ν αγιάσει το πληκτρολόγιο σας κ Χωμενίδη!!!Προσωπικά επειδή έχω μία μανία με τη μεγάλη εικόνα,και επειδή πιστεύω πως η κρίση δεν είναι αποκλειστικά Ελληνική,ούτε καν Ευρωπαϊκή μόνον,θα ήθελα να πω τούτο με την ευκαιρία του γενικότερου προβληματισμού με αφορμή το κειμενό σας.Το καναλωτικό σφρίγος των δυτικών κοινωνιών,πρέπει να μειωθεί δραστικά,αν θέλουμε να υπάρξει μία ισοροπία στον πλανήτη.Ο πλανήτης ΔΕΝ αντέχει το καναναλωτικό αυτό σφρίγος να αποκτηθεί και από τις μεσαίες τάξεις των Κινέζων και των Ινδών ,παράδειγμα φέρνω, που το έχουν αναγάγει πλέον σε υψιστο όνειρο.Κοινώς πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα κατ αρχήν, οι δυτικοί γενικώς . Αλλά αυτό κανένας δεν τολμά να το θέσει ως προοπτική ζωής, και όμως είναι αναπόφευκτο.