#4Διαβαζω τη σκεψη σου στο τρενο σε μια χωρα που κανει ηδη κρυο, γυρνωντας απο τη δουλεια, σε ενα αδειο σπιτι... Κι ερχομαι να μοιραστω απολυτως τις σκεψεις σου! Και να πω πως εγω το σκεφτομαι σιγα-σιγα να τα μαζευω, εχοντας απομυθοποιησει οτι ειναι πανακεια να δουλεψω απολυτως στο αντικειμενο μου. Εν τελει, νιωθω οτι εδω δεν μπορω να ζησω "φυσιολογικα" και για ενα διαστημα αρκει αυτη η παρενθεση/εμπειρια! Μα τι λες, δε θα βρουμε κατι πισω;;
