Η δική μου συγκάτοικος πάλι, το καλοκαίρι πριν περάσει στο Πανεπιστήμιο και συγκατοικήσουμε τρεφόταν μ'ένα βραστό αυγό την ημέρα, σε μια απέλπιδα προσπάθειά της να μεταμορφωθεί από τη μια μέρα στην άλλη από τροφαντούλα σε τσιλιβήθρα, για τα μάτια ενός ομορφονιού. Αποτέλεσμα; Να βρεθεί με καρδιακή ανεπάρκεια στο νοσοκομείο. Για αρκετό καιρό μετά σιτιζόταν με ορούς και συμπληρώματα, προκειμένου να γίνει ομαλή μετάβαση σε κατανάλωση κανονικού φαγητού. Κατάλαβε ευτυχώς το τραγικό λάθος που της κόστισε την υγεία της και όσο καιρό μέναμε μαζί πρόσεχε τη διατροφή της, χωρίς υπερβολές αλλά και με ''γουρουνιές'' όταν γουστάραμε. Με τη δική μου συμπαράσταση κι εμψύχωση (όχι να το παινευτώ αλλά..) κατάφερε ν'αποκτήσει αυτοπεποίθηση, την οποία σιγά σιγά άρχισε να εκπέμπει προς τα έξω.