Ωραία συζήτηση, σας ευχαριστώ για τα σχόλια :)@Ro_xy: αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο καθένας μόνος του αλλά οι περισσότεροι δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία..!@De La Net: δεν είχα την πρόθεση να θεωρητικολογήσω σχετικά με τις αναζητήσεις της κοπέλας. Η μόνη μου επιθυμία ήταν να δώσω μια πρακτική συμβουλή- ή έστω την αφετηρία μιας πρακτικής συμβουλής- γιατί καθώς διάβαζα την ερώτηση της Maria25, μου έδωσε την εντύπωση ενός προβληματισμένου ατόμου που δυσκολεύεται στην καθημερινότητά του. Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής είναι απλώς η πρόφαση, το ερωτηματικό που προηγείται μίας βαθύτερης αναζήτησης και προδίδει μια γενικότερη ανησυχία. Μπροστά σε τέτοια πρόκληση ήθελα να δώσω την εναλλακτική μιας κόντρα ρελάνς, αν θέλετε, σκέψης. Εν ολίγοις είμαι της άποψης ότι στη ζωή του καθενός μας υπάρχουν στιγμές δύσκολες, πολλές φορές πραγματικά αφόρητα δύσκολες. Τον υπόλοιπο καιρό όμως οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να νιώθουμε εν πλήρει συνειδήσει ευτυχείς/μακάριοι/ήρεμοι, όπως θέλετε ονομάστε το (ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο στον ορισμό της ευτυχίας, άλλωστε). Κι εκεί ακριβώς υπεισέρχεται ο παράγοντας της "ευγνωμοσύνης" που ανέφερα πιο πάνω. Δεν ξέρω αν έγινα σαφής. Απλώς οταν κανείς φτάνει σ'αυτό το επίπεδο, το νόημα της ζωής παύει να είναι το ζητούμενο και γίνεται βίωμα.;)