Με τον όρο "εμπορευματοποίηση" απαριθμούμε τον αριθμό των εμπορικών πράξεων που είναι απαραίτητες προκειμένου να παραχθεί και να φτάσει ένα προιόν στον τελικό καταναλωτή.Αν π.χ. κάποιος πάρει ένα φτυάρι και καλλιεργήσει φασολάκια στον κήπο του, και μετά τα μαγειρέψει σε ξύλα που μάζεψε από το δάσος, θα έχει ένα φαγητό με χαμηλή εμπορευματοποίση.Αν ο ίδιος άνθρωπος πάρει το αυτοκίνητο του και πάει στο σουπερμαρκετ και αγοράσει την ίδια ποσότητα κατεψυγμένα φασολάκια και τα μαγειρέψει στον ηλεκτρικό φούρνο του σπιτιού του, θα έχει ένα φαγητό με ψηλή εμπορευματοποίηση (που ξεκινάει από την αγορά του αυτοκινήτου, της βενζίνας, των λιπασμάτων για τα φασολάκια, αγρότης, τρακτέρ, χονδρέμπορας, λιανέμπορας, την μεταφορά τους ανά την επικράτεια, την συσκευασία, την κατάψυξη κλπ κλπ).Το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο (ένα πιάτο μαγειρεμένα φασόλια). Οι θερμίδες που παίρνει ο άνθρωπος είναι οι ίδιες. Αλλά για την δεύτερη μέθοδο απαιτούνται πολλαπλάσιες εμπορικές πράξεις.Προσοχή, δεν υποστηρίζω επ ουδενί ότι οφείλουμε να ξεχυθούμε στις τραχανοπλαγιές και να τσαπίζουμε μόνοι μας τα φασολάκια μας (αν και δεν θα μας έβλαπτε). Επισημαίνω μόνο, ότι υπάρχει η "κουραστική" μέθοδος της χαμηλής εμπορευματοποίησης και η "βολική" μέθοδος της ψηλής.Η κοινωνία μας, η οικονομία μας ευνοεί και _επιδοτεί_ σε ασύλληπτο βαθμό όλα τα προϊόντα ψηλής εμπορευματοποίησης. Ο λόγος είναι απλός: Όσο περισσότεροι έμποροι συμμετέχουν σε μια διαδιακσία, τόσο περισσότεροι κερδίζουν από αυτήν.Θα περίμενε κανείς, ότι τα προϊόντα με ψηλή εμπορευματοποίηση θα κόστιζαν πάρα πολύ. Τόσοι έμποροι βγάζουν λεφτά από την διαδικασία. Οι λόγοι που έχουν εξωφρενικά χαμηλές τιμές είναι δύο: Α) Μαζικότητα. Τα κατεψυγμένα φασολάκια στο σουπερμάρκετ μπορούν να είναι φτηνότερα από αυτά που καλλιεργείς μόνος σου, _μόνο_ αν παραχθούν σε χιλιάδες τόνους. Αν προσπαθήσεις να φτιάξεις 10 κιλά (μια τυπική προσωπική παραγωγή), το κόστος θα ανέβει σε ύψος που κανένας δεν θα μπορεί να πληρώσει.Β) Εξωτερίκευση των περιβαλλοντικών ζημιών. Το περιβάλλον είναι "τζάμπα". Ακόμα και αν δεν είναι τζάμπα, μας αρκεί που τις περιβαλλοντικές ζημιές τις επωμίζεται όλη η κοινωνία και όχι ένα προϊόν.Αν συνυπολογίζαμε τις περιβαλλοντικές ζημιές στην τιμή του κρέατος, τότε το κάθε σουβλάκι θα κόστιζε 30 ευρώ, η κάθε μπριζόλα 70 ευρώ, το κάθε φιλέτο 250 ευρώ και όλη η συζήτηση περί κρεατοφαγίας θα τελείωνε αυτόματα.Πάρα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν "τρώω κρέας γιατί είναι φυσικό, στο κάτω κάτω το λιοντάρι τρώει την γαζέλα στην στέππα".Δεν υπάρχει πιο βλακώδης φράση από αυτήν!Αφήνω κατά μέρος την χαζομάρα της στέππας. Κανένας μας δεν ζει σε στέππα, όλοι ζούμε σε (μεγαλου)πόλεις. Άρα η σύγκριση είναι άκυρη.Αλλά ακόμα και αν επιμείνουμε στην "φυσικότητα" της κρεατοφαγίας, πάλι η πρόταση μπάζει.Αυτήν την στιγμή η βιομηχανία τροφίμων παράγει στον δυτικό κόσμο 1,5Χ ΠΑΡΑΠΑΝΩ τροφή από όση χρειαζόμαστε. Και ΤΗΝ ΠΟΥΛΑΕΙ στους καταναλωτές.Όσοι κόπτονται για λιοντάρια και γαζέλες και Φύση και άλλες τέτοιες ανοησίες, ας αναρωτηθούν πόσο φυσικό είναι να τρώνε 1,5 φορά παραπάνω από όσο χρειάζεται το σώμα τους. Ποιά φύση στο επιβάλλει αυτό; Ποιά λογική;Οι εταιρείες τροφίμων _πρέπει_ να αναπτυχθούν. Αλλιώς θα φαλιρίσουν με καπιταλιστικούς όρους. Αλλά πως μπορεί να αναπτυχθεί μια εταιρεία τροφίμων όταν ΗΔΗ τα προϊόντα της καλύπτουν το 100% των θερμιδικών αναγκών του πληθυσμού;Αντε, το πολύ πολύ να πάρει η εταιρεία ΑΒ το μερίδιο αγοράς από την ΧΨ (οδηγώντας την ΧΨ σε φαλιμέντο). Αλλά σε μια κορεσμένη αγορά δεν μπορεί να υπάρχει ανάπτυξη. Όταν καλύπτεις το 100% πως θα ανέβει;Να βρεθούν καινούργιες αγορές δεν γίνεται. Ο 3ος κόσμος πεινάει μεν αλλά δεν έχει να πληρώσει. Και το διαγαλαξιακό εμπόριο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.Ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να αναπτυχθούν οι εταιρείες τροφίμων είναι να αυξήσουν την κατανάλωση στον πρώτο κόσμο. Και το κρέας είναι το αγαπημένο τους προιόν γιατί το κρέας έχει _μακράν_ την μέγιστη εμπορευματοποίηση (άρα και τα μεγαλύτερα περιθώρια εμπορικού κέρδους).Εσύ νομίζεις ότι σαν καταναλωτής έχεις ελεύθερη βούληση και ότι τρώς κρέας επειδή "είναι φυσικό, το λιοντάρι κλπ κλπ".Στην πραγματικότητα σε στουμπώνουν με κρέας σαν τις χήνες του Καπιτωλίου στην Ρώμη, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους.ΤΟΣΟ ΦΥΣΙΚΑ!Υ.Γ. Κάθε καταναλωτής του δυτικού κόσμου αγοράζει και πετάει κάθε χρόνο 130 κιλά τροφής. Προσοχή, όχι ληγμένα, όχι σάπια. Κανονικότατα, φρεσκότατα και λαχταριστά τρόφιμα που τα αγοράζουμε, τα πληρώνουμε και τα πετάμε - έτσι στο ντούκου.ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ με τα παραπανίσια που τρώμε, ενώ δεν τα χρειάζεται ο οργανισμός μας.Οποιος ξαναμιλήσει υπέρ της κρεατοφαγίας οφείλει να αποσαφηνίσει δύο πράγματα:1) Ποιός πληρώνει το περιβαλλοντικό κόστος της κατανάλωσης κρέατος;2) (το σημαντικότερο) Πως είναι δυνατόν να αγοράζεις - εσύ ο καταναλωτής με την Βαθιά Λογική και την Ελεύθερη Βούληση - φαγητό με 200 θερμίδες, να πετάς 50 απ ευθείας στα σκουπίδια και να τρως τις υπόλοιπες 150 όταν το σώμα σου χρειάζεται 100;Υ.Υ.Γ. Η πρωτοβουλία που περιγράφει το άρθρο είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Οσο δεν θίγονται τα περιθώρια κέρδους των εταιρειών, το κρέας θα παραμένει το πιο κερδοφόρο προιόν.Και όσο η τιμή δεν περιλαμβάνει το περιβαλλοντικό κόστος, το κρέας θα είναι "φτηνό" για τον καταναλωτή.
