#5 Πιθανολογώ πως εννοείς ότι νιώθεις αμηχανία σε μια συζήτηση ή σε κάτι που ακούς/διαβάζεις, σα να σε πιάνουν απροετοίμαστη στο μάθημα. Εξ' ου και το κενό στο οποίο νιώθεις να χάνεται η σκέψη σου τη δεδομένη στιγμή. Υπόθεση είναι βέβαια αυτό που λέω, αλλά αν αναφέρεσαι σε αυτό που περιγράφω, δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πέρα από μια σταδιακή αυτοεκπαίδευση στη διανοητική εγρήγορση δια της συμμετοχής - έστω και ως παρατηρητής μόνο στην αρχή - σε διάφορες συζητήσεις, σε αναγνώσεις θεμάτων για τα οποία ενδιαφέρεσαι και θα ήθελες να συζητάς, να αναπτύσσεις τη σκέψη σου και το λόγο σου σ' αυτά, να έχεις άποψη, να εμβαθύνεις, να παίρνεις θέση εν συνεχεία.Το αίσθημα ανασφάλειας δε βοηθάει πουθενά. Να του επιτεθείς. Μην είσαι φοβική. Να θυμάσαι ότι ανεπαρκής είναι κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως. Και στην τελική, βήμα βήμα αποκτάς επάρκεια για το κάθε πράγμα ξεχωριστά. Αποφάσισε πάνω σε τί θέλεις και έχεις τη δυνατότητα να προοδεύσες και με τις κατάλληλες προεργασίες και εμπειρίες σ' αυτό το πεδίο θα αποκτάς σταδιακά το αίσθημα της επάρκειας και θα εξοικειώνεσαι και θα καλύπτεται το κενό που τώρα νιώθεις. Αν το κενό είναι ψυχολογικό ή άλλου τύπου, προφανώς αγνόησε το σχόλιό μου.
