Κύριε Χωμενίδη, βρίσκω τα άρθρα σας ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ως επί το πλείστον συμφωνώ με τις απόψεις σας. Το συγκεκριμένο άρθρο σας και η άποψη, την οποία διατυπώνεται σε αυτό, με βρίσκει όμως παντελώς αντίθετο. Και συγκεκριμένα για τους εξής λόγους:1. Θεωρείται ότι μία ευνομούμενη πολιτεία (ας υποθέσουμε ότι ζούμε σε τέτοια ή ότι προσπαθούμε να φτιάξουμε μία τέτοια πολιτεία και κοινωνία) θα πρέπει να ενδίδει σε εκβιασμούς ατόμων, όταν υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι; Αν δικαιούται πράγματι ο Νίκος Ρωμανός να πάρει εκπαιδευτική άδεια (δεν είμαι νομικός να το γνωρίζω) και του αρνείται αυτό το δικαίωμα τότε σωστή η κατακραυγή.2. Πώς λέμε ότι θέλουμε να ζούμε σε μία ευνομούμενη πολιτεία όταν ζητάμε ιδιαίτερη μεταχείριση ενός συγκεκριμένου ατόμου;3. Γιατί πιστεύετε ότι θα "πυρποληθεί" η Ελλάδα και από ποιές "πλειοψηφίες"; Θεωρείτε ότι θα κατέβαιναν στους δρόμους και θα προχωρούσαν σε βανδαλισμούς ακόμα και οι "νοικυραίοι" του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. προηγούμενο άρθρο σας για τον χαρακτηρισμό);4. Αναφορικά με την υπόθεση Γρηγορόπουλου με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνο σε όσα εκφράζετε στο άρθρο σας. Αδυνατώ όμως να βρω την σχέση με την υπόθεση Ρωμανού και δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί αφιερώνετε τουλάχιστον το ήμιση του άρθρου σας στην υπόθεση Γρηγορόπουλου.Επί του πρακτέου, ας υποθέσουμε ότι η πολιτεία αποφάσιζε να εφαρμόσει την πρόταση σας. Θεωρείτε ότι δύο τρεις αστυνομικοί θα ήταν αρκετοί να μεταφέρουν καθημερινά και να φυλάσουν επί ώρες τον συγκεκριμένο κρατούμενο σε έναν ανοικτό δημόσιο χώρο; Εάν όχι, υποθέτω ότι θα αποσύρατε το αναγκαίο προσωπικό από θέσεις όπου είναι πρακτικά πλεονάζον (π.χ. φύλαξη υψηλών προσώπων) και θα το διατίθατε στην φύλαξη Ρωμανού. Επιπλέον, θεωρείτε ότι το εκπαιδευτικό ίδρυμα (διοίκηση, φοιτητές) θα δεχθεί την παρουσία ένοπλων αστυνομικών εντός του ιδρύματος (βλ. σχόλιο lucretius); Εάν εσείς είσασταν ο κρατούν θα αναλαμβάνατε την ευθύνη σε περίπτωση δραπέτευσης του κρατουμένου είτε κατά την μεταφορά του είτε εντός του ιδρύματος και θα αναλαμβάνατε την ευθύνη για τις μετέπειτα τυχόν αξιόποινες πράξεις του (π.χ. ένοπλη ληστεία, τρομοκρατική ενέργεια, χρήση όπλου, δολοφονία, τραυματισμός, κ.α.) όπως και για την σύλληψη άλλου ένα φυγά; Εκτός και αν θεωρείτε ότι από τα δεδομένα ότι δεν συντρέχει κίνδυνος φυγής. Πώς θα χειριζόσασταν μετέπειτα παρόμοιες υποθέσεις όπου και άλλοι κρατούμενοι θα απαιτούσαν (και με το δίκιο τους) ανάλογη ιδιαίτερη μεταχείριση; Και τέλος ακόμα μία ερώτηση. Δεν σας έχει εντυπωσιάσει και εσάς η δημοσιότητα, η οποία έχει δοθεί και δίνεται στην υπόθεση του συγκεκριμένου καταδικασμένου κακοποιού και όχι π.χ. στην απεργία πείνας μεταναστών για τις συνθήκες κράτησης τους και ότι δεν τους χορηγείται άσυλο ενώ συντρέχει κίνδυνος για την ζωή τους σε περίπτωση επαναπατρισμού τους, στις συνθήκες κράτησης εντός των φυλακών της χώρας, στην απόφαση του δικαστηριού Πατρών αναφορικά με την υπόθεση Μανωλάδας, κ.α. Σίγουρα η οικογένεια Ρωμανού και οι κύκλοι της έχουν άλλη επιρροή από τους μετανάστες και τους άλλους κρατούμενους..
