Αχ ο Σαββόπουλος... Ο μόνος ίσως που δεν επαναπαύτηκε σε κάποιου είδους "πολιτικό" τραγούδι, που αψήφησε τις κομματικές νεολαίες και το "πολιτικοποιημένο" κλίμα της εποχής και που ακολούθησε την εποχή του.Το δικό μου αγαπημένο, ίσως γιατί συνέπεσε με τα δικά μου 15 χρόνια, είναι ο "μικρός μονομάχος", χωρίς να παραγνωρίζω τα. Εξαιρετική μουσική με τον πιο εύστοχο στίχο, που σκιαγραφεί άψογα την ασφυξία του εφήβου και προβλέπει το σταδιακό του συμβιβασμό με τον κομφορμισμό.