#1. εγώ θα απαντήσω πρώτα σαν καλλιτέχνης κι ύστερα σαν καλλιτεχνικό κοινό. οπότε θα σου πω πως ναι, η μανιέρα κουράζει κι είναι το κυριότερο ατόπημα του καλλιτέχνη.όταν ανακαλύπτεις κάτι καλό, κάτι που λειτουργεί, κάτι που κάνει τη φωνή σου να ακούγεται, το εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο και το εξελίσσεις. για πόσο καιρό όμως θα σε εκφράζει το ίδιο ακριβώς κόλπο;όταν ένας καλλιτέχνης παύει να μελετά και να ερευνά, επαναπαύεται στην οικειότητά του με το έργο του και με το κοινό του, και άρα οι πιθανότητες να δημιουργήσει το επόμενο αριστούργημα μειώνονται δραματικά, αν όχι εκμηδενίζονται.μπορεί το ανεκπαίδευτο μάτι να εντυπωσιάζεται κατ' εξακολούθηση, μπορεί όλοι η κοινότητα να αποθεώνει, αλλά η ιστορία θα κρίνει πιο αυστηρά τον καλλιτέχνη και θα ξεγυμνώσει τη νωχελική επανάληψη.οποιοσδήποτε καλλιτέχνης σέβεται τον εαυτό του, την ίδια στιγμή που θα βρει τη φλέβα χρυσού στην τέχνη του, θα απογοητευτεί, συνειδητοποιώντας πως αυτός είναι ο καινούργιος πήχης που πρέπει να ξεπεράσει.
