#1"«μανιέρα» στην καλλιτεχνική δημιουργία.- ως τέτοια αντιλαμβάνομαι ότι ορίζεται η κατ' εξακολούθηση χρήση της ίδιας και απαράλλακτης τεχνοτροπίας και οπτικής "Ο ορισμός αυτού που ρωτάς, έχει πρωταρχική σημασία, καθώς "μανιέρα" είναι κυρίως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην τέχνη κάποιου από τα οποία και γίνεται αναγνωρίσιμος.Μπορεί όμως ο καλλιτέχνης παρά τα χαρακτηριστικά αυτά, να λέει καινούργια πράγματα, να προχωράει την προσωπική του έρευνα και προσφορά στην καλλιτεχνική δημιουργία, παραμένοντας ωστόσο αναγνωρίσιμος.Άλλο το στίγμα του καλλιτέχνη λοιπόν, που μπορείς να το πεις και "μανιέρα" κι άλλο το "ίδια κι απαράλλαχτη ΟΠΤΙΚΗ και τεχνοτροπία" που λες εσύ και παραπέμπει περισσότερο σε ένδοια και σταμάτημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας.Θεωρώ οτι η "μανιέρα" είναι κατ αρχάς αναπόφευκτη αλλά και επιθυμητή, καθώς οι καλλιτέχνες ΕΙΝΑΙ αναγνωρίσιμοι και αυτό που τους πιστοποεί είναι ακριβως η "μανιέρα" τους και προκύπτει απο την συνολική τους θεώρηση για τον κόσμο και την τέχνη τους ,την εκπαίδευση και τις εμπειρίες τους, σε συνδυασμό με τα προσωπικά τους εκφραστικά μέσα και το ταλέντο τους.Αλλά αυτό γίνεται πλέον ανεπιθύμητο, όταν δεν προσφέρει πλέον τίποτε στην τέχνη, αλλά είναι στείρα επανάληψη.π.χ. κοέλιο, μπουκόφσκι, τσόκλης..συζητώντας σαν παράδειγμα μάλιστα την σκηνοθεσία, βάζεις ένα ακόμα πιο περίπλοκο θέμα. Διότι αφορά δύο καλλιτεχνικά έργα ταυτόχρονα. Το θεατρικό σενάριο, που είναι ήδη ένα αυτόνομο έργο και την σκηνοθεσία του που αφορά ΑΚΡΙΒΩΣ στην ματιά του σκηνοθέτη πάνω στο υπάρχον έργο. Αυτή η ματιά, σαφώς εμπεριέχει τις κοινονικοπολιτικές αντιλήψεις του σκηνοθέτη που δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν απο έργο σε έργο, μπορεί και ποτέ, οπότε σαφώς η οπτική ενός σκηνοθέτη , έχει κοινά στοιχεία απο έργο σε έργο και είναι αυτό το ζητούμενο νομίζω.