Για να βάλουμε λίγο τα πράγματα σε σωστές αναλογίες.Ένας από τους βασικότερους λόγους που είμαστε εδώ που είμαστε είναι το ασφαλιστικό. Από την εποχή του Σπράου όλοι ξέραν ότι ήταν μια ωρολογιακή βόμβα. Και ξέραν και τον χρόνο που έμελλε να σκάσει.Και έσκασε στον αναμενόμενο χρόνο. Το 2015 ο νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αρνούμενος να μιλήσει για τις αιτίες των προβλημάτων της χώρας παρά μόνο για το αν οι προτεινόμενες λύσεις ήταν καλές ή όχι, προκήρυξε δημοψήφισμα.Στο πριν το δημοψήφισμα χρονικό διάστημα έκανε μερικά εξαγγέλματα. Μόνο σε μια κοινωνική ομάδα απευθύνθηκε ονομαστικά. Τους συνταξιούχους. Τους ανθρώπους που έπαιρναν συντάξεις άνω των 1000 ευρώ (δεν λέω ότι ήταν πολλά) ενώ είχε ήδη νομοθετηθεί ότι τα παιδιά τους θα παίρναν σύνταξη 360 ευρώ κα μισθό 500... Ήταν οι ίδιοι που είχαν βγει στους δρόμους κατά της μεταρρύθμισης του Σπράου επί Γιαννίτση.Δεν ξέρω για ποιον ριζοσπαστικό οίστρο μιλάμε όταν στην κυβέρνηση ή στα κόμματα που την απαρτίζουν είναι η Τζάκρη, ο Κουρουμπλής, ο Δραγασάκης, η Παπακώστα, η Άννα Βαγενά, ο Πάνος Καμμένος, ο Τέρενς Κουίκ και άλλες "ριζοσπαστικές" μορφές.Η φλεγματικότητα, η υποτίμηση, ο παραγκωνισμός και εν τέλει ο στιγματισμός είναι γενικότερο φαινόμενο του πολιτικού κλίματος της εποχής μας. 500.000 μετανάστες και ανεργία 20% το λες όσο νάναι υποτίμηση, παραγκωνισμό και στιγματισμό. Μόνο με φλεγματικότητα αντιμετωπίζονται αυτά...Αλλά ας είναι καλά οι συνταξιούχοι (και οι μέλλοντες συνάδελφοί τους) που χρόνια τώρα ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.
