Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα,τίποτα ανθρώπινο δεν μπορεί να μου είναι ξένο.Αλλες φορές νιώθω ότι μπορώ να δώσω και το βρακί μου και άλλες με πιάνει μια μαλακία,δίνω αξία στα ανάξια και αυτόματα παίρνω το ύφος του gollum δίνοντας σεμινάρια αποταμίευσης στον Skroutz.Μάλλον έχουμε ( ή έχω τέλος πάντων) αλλοτριωθεί ως άνθρωποι από τον άκρατο καταναλωτισμό έχοντας χάσει την φυσικότητα των πραγμάτων θεωρώντας απειλή έναν άνθρωπο που πεινάει και μας ζητάει φαγητό.Μάλλον επειδή το πληρώσαμε και θεωρούμε την αξία του σημαντική για προστασία.Παρόλα αυτά ένας άνθρωπος πεινάει και φαγητό πιστεύω πολύ δύσκολα θα αρνιόμουν σε έναν άνθρωπο.
