Το ότι ήταν οικογενειακά, ζεστά και πραγματικά 'χαρούμενα' - και οι στιγμές, λόγω ηλικίας, απόλυτα αθώες. Σήμερα, για μένα τουλάχιστον, ισχύει το ακριβώς αντίθετο: το "παραμύθι" έχει χαθεί κι έμεινε μόνον.. ο δράκος.