Κοίταξε Ρέντον: ο Σταλινισμός δεν ήταν ποτέ πρωτοπορία, σε κανένα πεδίο (ΟΚ, ήταν όντως πρωτοπορία στην προπαγάνδα, στον ολοκληρωτισμό, και στις πολιτικές διώξεις και δολοφονίες). Και μπορώ να σου πω πολύ εύκολα πως φαντάζομαι έναν Σταλινιστή: Είναι εκείνος που εν έτει 2014 συνεχίζει να κόπτεται για την εδαφική ακεραιότητα της ΕΣΣΔ του μεσοπολέμου, σε σημείο που να παραβλέπει σφαγές τύπου Katyn (20,000 νεκροί), ή φτάνοντας να θεωρεί συμμαχίες με Ναζιστές ως επιβαλλόμενες από την λογική. Αναφέρομαι σε παλαιότερα σχόλια δικά σου και άλλων εδώ μέσα. Οι κομμουνιστές που ξέρω εγώ είναι πάνω απ'όλα ουμανιστές, δεν συντάσσονται με δικτάτορες ή με τους δήμιους της NKVD--και μάλιστα ως χρήσιμοι ηλίθιοι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, καθότι είναι πλέον γνωστό πως ο Στάλιν πούλησε το KKE. Τέλος, το ότι μου αρέσει, π.χ. ο Éluard, ο Pasolini, ο Ρίτσος ή ο Καββαδίας δεν σημαίνει πως θα θεωρήσω το κάθε κακέκτυπο Αριστερού πολιτικού, τον κάθε κνιτάκο τύπου Τσίπρα, ως "συνυφασμένο με την προοδευτικότητα".