#3: Στην αρχή εκνευρίστηκα, αλλά μετά εκτίμησα την ειλικρίνειά σου σε συνδυασμό με το ότι παλεύεις το θέμα σου (είναι γενικότερο το πρόβλημα) με ψυχολόγο. Λυπάμαι πολύ. Το ξέρεις ότι σε περιμένουν δύσκολα, έτσι; Δεν περνάει μια ζωή μετρώντας τις ημέρες μέχρι τις επόμενες διακοπές. Λυπάμαι τόσο εσένα, όσο και τα κακόμοιρα τα παιδάκια στα οποία θα κάνεις μάθημα. Θα βλέπουν κάθε μέρα μια βαριεστημένη τύπισσα που θα κοιτάει την ώρα πιο συχνά απ'ό,τι εκείνα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Τα παιδιά όμως δεν χαρίζουν κάστανα, ξέρεις. Και ούτε η ζωή, φυσικά. Εάν λοιπόν ρωτούσες εμένα, θα σου απαντούσα: "Ναι, πειράζει. Πολύ. Στα νεύρα, κυρίως".