Εδώ και χρόνια χρησιμοποιούμε ίνες καναβης, ταΐζουμε καναρίνια με σπόρους καναβης, όποτε δεν έχει γίνει και καμμία συγκλονιστικη τομή. Για κάποιον λόγο συχνά συγχέεται η φαρμακευτική και βιομηχανική χρηση της κάνναβης με την αποποινικοποίηση της χρήσης της. Το Ισραήλ διαθέτει εξαιρετικά φαρμακευτικά ερευνητικα κέντρα. Δεν έχουν καταφέρει ακόμη να δημιουργήσουν ένα σκεύασμα με εξασφαλισμένη θεραπευτικη αξία μέσα στα διεθνή φαρμακευτικά πρωτόκολλα (θεραπευτικό ευρος, επαναληψιμοτητα δράσης). Εμεις όμως ψηφίσαμε νόμο για την θεραπευτικη χρηση της κάνναβης και όλα βαίνουν καλώς. Ανακυκλωνεται συχνά η αντίληψη πως η κανναβη είναι η αδικημένη δαιμονοποιημενη πανάκεια, θαυματουργή δια πασα νόσο και πάσα μαλακια (σαν την αλόη ένα πράγμα αλλά με λίγο από κυνήγι μαγισσών). Έχουν βγει κρέμες χεριών, σαπούνια, αλοιφές για κουρασμένα πόδια. Προσωπικά διακρίνω μια εμπορική εκμετάλλευση και μια προβατοποιηση, με επικίνδυνες σε κάποιες περιπτώσεις παρενέργειες. π.χ. Ένα study case : Η κανναβη έχει όντως πολύ εξαιρετικη σπασμολυτικη δράση και χρησιμοποιείται ως αντίεμετικό μετά από χημειοθεραπείες στον καρκίνο. Δεν έχει όμως αντικαρκινική δράση. Μέσα σ αυτήν την παρανόηση, μέσα στον πανικο και στην αγωνία της (χωρίς να ενημερώσει κανέναν, αγνοωντας την οποία συμβουλή για τυχον παρενέργειες και αλληλεπιδράσεις, για κίνδυνο υπέρδοσολογίας λόγω μικρού σωματικού βάρους) μια οικογένεια χορηγεί στον ασθενή της λάδι καναβης. Λίγες ημερες αργότερα , μάλλον λόγω συνέργειας, έντονη καταστολή σε βαθμό που ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταπιεί. Δεν διαφωνώ με την φαρμακευτική χρηση της κάνναβης, δεν διαφωνώ υποχρεωτικά ακόμη και με την αποποινικοποίηση της χρήσης της. Διαφωνώ με τα επικοινωνιακά, ανεύθυνα πασαλειματα. Και θεωρώ τρομερά passé την όψιμη εφηβεία.
