Αυτό που λέω ότι για να φτάσει στα όσκαρ εκ των πραγμάτων δεν (μπορεί να) είναι τόσο φόλα.Εδώ η Ηλέκτρα του Κακογιάννη που χαίρει αδιαμφισβήτητης, νομίζω, εκτιμήσεως (και παγκοσμίως) έχει σημεία που είναι κουκουρούκου από άποψη αναχρονισμών και μερικά ενδυματολογικά που σου φεύγει το κλαπέτο, παρ' ολ' αυτά είναι μία μεγάλη ταινία.Νομίζω ότι πολλές φορές εις το Ελλάντα παθαίνουμε/ναμε κάτι που λέγεται σύνδρομο ...παρθενογένεσης. Α ...αυτό μοιάζει με ινδικό δράμα, α ...αυτό με ιταλικό νεορεαλισμό, α ...αυτό με αμερικανική επική ταινία κ.λπ.. Το ότι προωθήθηκε ως western στην εποχή του είναι, πράγματι, ιλαρό. Αναιρεί αυτό το γεγονός όλη την αξία της ταινίας; Just saying :-)