Τα συζητάμε όλα ναι (εχμ, σχεδόν όλα) αλλά: Αν η συμπεριφορά που μας ενοχλεί οφείλεται σε δομικό στοιχείο της προσωπικότητας του άλλου τότε στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε μετα από ειλικρινή διάλογο, και πραγματικά καλή θέληση (βλέπε όχι εγωισμοί , όχι αμυνες) είναι να τροποιηθεί λιγάκι αυτή η συμπεριφορά ώστε να μας ενοχλεί λιγοτερο ή/και να βρούμε τρόπους να τη διαχειριζόμαστε καλύτερα, τόσο εμείς όσο και ο άλλος. Π.χ. να κατανοήσουμε τα κίνητρα ούτως ως ώστε να μην την εκλαμβάνουμε ως αδιαφορία. Πρακτικά, δεν θα βελτιωθεί πολύ η κατασταση, και σε αυτό συμφωνώ με την Α μπα. Ο χαρακτηρας που εχει δομηθεί αλλάζει πολύ αργά και πολύ επίπονα. Όμως με τον διαλογο ερχόμαστε πιο κοντα, καταννοούμε, διαχειριζόμαστε καλύτερα, κι αυτό δεν είναι λίγο, στο τέλος μπορεί κατά καποιο τρόπο και να αγαπήσουμε τον άλλο ΚΑΙ για αυτά που μας ενοχλούν . Και πάλι όμως, αν το "ελάττωμα" του αλλου, ύστερα απ'όλα αυτά, δεν αντεχεται με τίποτα, η σχέση, ναι, είναι καταδικασμένη.
