#5 Το χειρότερο πράγμα είναι ότι όταν κάποιος, ειδικά μια γυναίκα, πάει να αξηγήσει κάτι τέτοιο σε δικούς του ανθρώπους, ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι 99% σου απαντούν "ναι αλλά θα σε πιάσει κι εσένα η τρέλα στα 39 και μετά θα τρέχεις να κάνεις εξωσωματικές, έτσι έγινε και με την Χ, την Ψ και την Ω" και "ναι μην κοιτάς τώρα που δεν έχεις, *όταν* αποκτήσεις και τα κρατήσεις στα χέρια σου κλπ θα είναι αλλιώς". Λες και είναι λογικό να φέρεις στον κόσμο έναν ολόκληρο άνθρωπο, του οποίου αναλαμβάνεις εξ ολοκλήρου την ευθύνη - γιατί ακόμη κι αν ένα παιδί το κάνει ένα ζευγάρι, ο καθένας από αυτούς έχει εξ ολοκλήρου την ευθύνη του παιδιού - με το σκετπτικό "Ας έρθει με το καλό και μετά θα το θελήσω". Hello, είναι άνθρωπος, δεν επιστρέφεται στο ταμείο. Το να το φέρεις στον κόσμο είναι η σημαντικότερη απόφαση για τη ζωή σου και τη ζωή του, και είναι ανώριμο - αν όχι εγκληματικό - να πάρεις το ρίσκο απλώς ελπίζοντας ότι θα το θελήσεις.Ααααν σου έρθει όντως στα 39 ή τα 45, ναι και οι εξωσωματικές υπάρχουν και οι υιοθεσίες φυσικά. Μην αφήσεις κανέναν να σε επηρεάσει σχετικά, όπως λέει και η Α,μπα δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για γονείς, και αυτό δεν τους κάνει χειρότερους ανθρώπους. Τους κάνει όμως ΕΝΙΟΤΕ χειρότερους γονείς - όχι με την έννοια να δέρνουν ή να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, αλλά να μην τους παρέχουν την απόλυτη στήριξη, αφοσίωση, κατανόηση, υπομονή που χρειάζονται. Ή να τα προσφέρουν με βαριά καρδιά, και τις νύχες να αναπολούν τις ήσυχες ζωές τους ως άτεκνοι.
