Κε Χωμενίδη, ωραίο άρθρο με πολλές αλήθειες. Μια παρατήρηση ωστόσο, σχετικά με ένα σφάλμα που κάνετε όχι μόνο εσείς αλλά και άλλοι αρθρογράφοι: αναφέρεστε στη διακυβέρνηση του Τσάβες εσφαλμένα ως κάτι παραπλήσιο με αυτή του Κάστρο στην Κούβα και πιο συγκεκριμένα ως κυβέρνηση που "περιστέλλει τα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα". Αν και μικρή ίσως σημασία έχει πλέον μιας και ο Τσάβες είναι μακαρίτης, για χάρη της ιστορικής αλήθειας πρέπει να διευκρινιστεί η πραγματικότητα. Καμία σχέση δεν είχε η κυβέρνηση Τσαβες με αυτή του Καστρο ως προς τη δημοκρατία, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Στη Βενεζουέλα γινόντουσαν ελεύθερες εκλογές αλλά και πολλά δημοψηφίσματα για μικρά και μεγάλα ζητήματα, που ούτε στο όνειρό μας δεν έχουμε δει εδώ. Υπήρχε συμμετοχική δημοκρατία (όρος που χρησιμοποιούσε και ο ΓΑΠ και λοιδωρήθηκε δυστυχώς) και μάλιστα για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας υπήρχε τόση συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις. Θυμάμαι δημοψήφισμα που αφορούσε συνταγματικές αναθεωρήσεις που πρότεινε ο Τσάβεζ που είχε αρνητικό αποτέλεσμα (ψήφισε όχι η πλειοψηφία) το οποίο φυσικά, όπως και όλα τα αποτελέσματα εκλογών και δημοψηφισμάτων, έγινε σεβαστό από την τότε κυβέρνηση. Τα δε τηλεοπτικά μέσα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους (~90 %) ήταν ιδιωτικά, ανήκαν πολιτικά στην αντιπολίτευση και κάνανε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Τσάβες. Συχνά μάλιστα, με ποταπούς και ρατσιστικούς όρους (παρομοιάζανε τον Τσάβες με πίθηκο μιας και ήταν μελαψός ιθαγενής, όπως και η πλειοψηφία του πληθυσμού). Τι σχέση λοιπόν είχαν όλα αυτά με χώρες όπου έννοιες όπως δημοκρατία, εκλογές, ελευθερία λόγου κλπ είναι άγνωστα, όπως συμβαίνει στην Κούβα;;