Λέμε γενικά ότι υπάρχει δημοκρατία. Η δημοκρατία πιστεύω ότι συνεπάγεται την ελευθερία της έκφρασης και της βούλησης.Φυσικά και τάσσομαι υπέρ των ανθρώπων που είναι ομοφυλόφιλοι ,γεγονός αδιαπραγμάτευτο για την προσωπική μου κρίση, και τι πιο προφανές από το να εκδηλώσουν το δικαίωμα τους στον έρωτα είτε με φιλιά ,είτε πιασμένοι χέρι χέρι.Έχω μια ερώτηση. Από την στιγμή που ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα, για ποιόν λόγο καταδικάζουμε την άρνηση κάποιου σε ένα τέτοιο θέαμα-να έρθει αντιμέτωπος με ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι- . Είναι δικαίωμα του να μην του αρέσει. Εμείς πρέπει να το σεβαστούμε και να το δεχτούμε ή να το πολεμήσουμε?Αν το πολεμήσουμε θα πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηριστούμε δογματικοί ?Δεν πρέπει να δεχτούμε την κριτική σαν ένα μέρος της πραγματικότητας που ζούμε?Φυσικά να μην την λάβουμε σοβαρά υπ'όψιν μας, από την στιγμή που δεν μας αγγίζει ή δεν συμφωνούμε με αυτήν καθεαυτή. Γιατί εγώ όπως και κάποιοι άλλοι πιστεύουμε ότι είναι όχι απλά φυσιολογικό, αλλά απολύτως αποδεκτό να υπάρχουν ζευγάρια ίδιας σεξουαλικής κατεύθυνσης.Κάποιοι άλλοι δεν το θέλουν. Δεν είναι δικαίωμα τους, όπως είναι και δικό μας δικαίωμα που δεν έχουμε πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους? Αυτήν μου η σκέψη καθοδηγήθηκε με γνώμονα ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Σε λίγες γραμμές, πιστεύω με μεγάλο πάθος ότι αν εξισωθούν οι όποιες ανισότητες των σεξουαλικών προτιμήσεων η κοινωνία θα εκτιναχθεί όσον αφορά την ανάπτυξη , την παιδεία,τον πολιτισμό και την αντίληψη.