#1 H επιεικώς απαράδεκτη αδερφή σου μπορεί να λέει και να κάνει Ό, ΤΙ ΘΕΛΕΙ. Μην ξανασχοληθείς μαζί της σε κανένα επίπεδο, αν πρώτα δεν αλλάξει άρδην συμπεριφορά απέναντί σου με πράξεις - όχι στα λόγια. Ξέχωροι φίλοι, ξέχωρες ζωές, ξέχωρες παρτίδες και ξέχωρη η σχέση της καθεμιάς με τους γονείς σας. Αυτό να επιδιώξεις. Θα το πετύχεις.Τώρα, σχετικά με τους γονείς σου :1) Πιάσε μια part-time δουλειά - οτιδήποτε(!). Ακόμα κι αν είναι κουραστικό και σου βγαίνει η πίστη με τα μαθήματα/διαβάσματα, αξίζει τον κόπο να έχεις έστω ένα μικρό δικό σου εισόδημα, το οποίο θα είναι μόνο για εσένα φυσικά και μπορείς να το διαθέσεις όπως νομίζεις ή να το αποταμιεύεις, ανάλογα. Αυτό θα σου εξασφαλίσει μια μικρή αλλά καλή αρχή στο δρόμο για την ανεξαρτησία (για την αίσθηση περισσότερο).2) Άλλαξε κλειδαριά στο σπίτι σου και μη δώσεις ποτέ, και για κανέναν λόγο, αντικλείδι σε κανέναν (τους). Αν είναι να δώσεις σε κάποιον για ασφάλεια, ας μην είναι συγγενικό σου πρόσωπο, αλλά πχ. κάποια δική σου ΜΟΝΟ φίλη (αυτό οι γονείς σου να μην το μάθουν). Έτσι δε θα έχουν πρόσβαση στο χώρο σου όποτε θέλουν/τους καπνίσει, που σημαίνει ότι θα υπάρχουν συγκεκριμένα, σαφή, πρακτικά όρια ανάμεσα σ' αυτούς και στην ιδιωτικότητά σου. Αν - παρόλα αυτά - δεν τα σεβαστούν, θα τους την πεις κανονικά, δε θα δεχτείς ΚΑΜΙΑ δικαιολογία από όλες όσες θα έχουν να σου πουν, θα τους εκθέσεις μπροστά σε όλους τους κοινούς γνωστούς/οικογενειακούς φίλους/γείτονες κλπ. για την ανεκδιήγητη πράξη τους και θα τους απειλήσεις (τους γονείς σου) ότι την επόμενη φορά που θα νιώσεις έλεγχο/παρεμβατικότητα σε θέματά σου που δεν τους αφορούν, δε θα σε ξαναδούν. Αν ξανασυμβεί, να κάνεις την απειλή σου πράξη χωρίς δεύτερη σκέψη. 3) Κάνε τη ζωή σου (σπουδές, διάθεση χρόνου, έξοδοι, διακοπές, γκόμενοι κλπ.), όπως ακριβώς αγαπάς, και μη δίνεις λογαριασμό σε άνθρωπο. Ούτε ψέματα ούτε χαζά. Απλά δεν απαντάς για ζητήματα που δεν τους πέφτει λόγος. Απλά δεν απαντάς όταν δεν έχεις όρεξη να απαντήσεις. Απλά δεν απαντάς σε κανέναν όταν σου θέτει ερωτήσεις που δε γουστάρεις. Απλά δεν απαντάς όπου και σε ό, τι δε θες να απαντήσεις. 4) Αν μπορείς και σου δοθεί η ευκαιρία, κάνε παρέα με άτομα που δε γνωρίζουν και μην τους τα γνωρίσεις ποτέ. Μ' αυτόν τον τρόπο, βάζεις έναν τοίχο στην προσβασιμότητά τους στη ζωή σου.5) Tο κινητό δεν είναι μέσο ελέγχου, αλλά επικοινωνίας. Όσο επιθυμείς την επικοινωνία με τους γονείς σου και στο βαθμό που κρίνεις εσύ σωστό για εσένα, το σηκώνεις και μιλάς. Αλλιώς, υπάρχει και η επιλογή του silence. Eπίσης, το κινητό δε σου υπαγορεύει τί είδους και πόσες πληροφορίες θα ανταλλάσσεις. Κι αυτό δική σου επιλογή είναι. 6) Μην εμπλέκεσαι σε καυγάδες (αν συμβαίνει αυτό, πιθανολογώ ότι συμβαίνει). Μόλις αρχίζουν και ψηλώνουν οι τόνοι εκ μέρους των γονιών σου/αδερφής σου, δε συμμετέχεις ούτε γι' αστείο. Αντιθέτως, σηκώνεσαι και αποχωρείς έτσι απλά. Όποιος δεν μπορεί ή δε θέλει να μιλήσει σαν άνθρωπος, να τρέξει να λύσει μόνος του το πρόβλημά του. Εσύ να είσαι συνεπής και υπεύθυνη στη στάση που θες να κρατήσεις - ως ενήλικη γυναίκα πια. 7) Αν, παρόλα τα παραπάνω, και ενώ τα ακολουθείς και τα προσπαθείς με σταθερότητα, σε μερικούς μήνες η κατάσταση συνεχίζει να είναι αφόρητη και ο βίος αβίωτος, κάνε την επανάσταση και φύγε από την ίδια πολυκατοικία, την ίδια γειτονιά, την ίδια συνοικία, την ίδια πόλη θα σου έλεγα (αλλά υπάρχουν και οι σπουδές σου)... Δρομολόγησε από τώρα τις πιθανές σου επιλογές (συγκατοίκηση, αισθητά μειωμένα έσοδα, ίσως φοιτητική εστία, έξτρα κόπος για όλα όσα τώρα έχεις έτοιμα, ανθρώπους να σε βοηθήσουν αν χρειαστείς κάτι) και γενικά τον τρόπο που θα αναγκαστείς να αντιδράσεις σε μια ακραία περίπτωση όπου τα πράγματα με τους δικούς σου δεν αλλάζουν ή δυσχεραίνουν.
