Διαβαζω τα ανωτερω σχολια και συμφωνω απολυτως.Περιμενει κανεις απο ηθοποιους,σκηνοθετες και καλλιτεχνες γενικα να δινουν το παραδειγμα και να διδασκουν με αυτο ελευθερια,προοδευτικη σκεψη και ανοχη στη διαφορετικοτητα. Ωστοσο εχοντας κατα νου μια εννοια που κυριαρχει στην Ελληνικη κοινωνια,την εννοια της κοινωνικης υποκρισιας,εχω ενα προβληματισμο και σαν ερασιτεχνης δικηγορος του διαβολου θελω να ρωτησω τον εαυτο μου. Πως θα συμπεριφερομουν εγω αν σαν ιδιοκτητης και διευθυντης μια επιχειρησης ειχα να επιλεξω μεταξυ δυο υποψηφιων συνεργατων ο ενας τρανσεξουαλ(ελληνιστι διεμφυλικος,φυλομεταβατικος) και ο αλλος οχι. Η επιλογη μου,οσο και αν προσπαθουσα,θα ηταν βασισμενη αποκλειστικα στα επαγγελματικα προσοντα του καθενος? Η κοινωνικη πιεση που ασκει η ''επικρατουσα αποψη'' ειναι πολυ ισχυρη και την βιωνουμε περισσοτερο οσοι απο εμας εχουμε την θεληση να της αντισταθουμε,και το σημαντικοτερο, η καταδικη ενος τετοιου περιστατικου θα πρεπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να συνοδευεται με την δεσμευση μας οτι σε παρομοια περιπτωση δεν θα κανουμε αυτο που καταδικαζαμε. Για τον εαυτο μου δεν ειμαι σιγουρος.