Διάβασα το άρθρο σου για την Μαρία με πολύ συγκίνηση. Η απώλεια της αφήνει ένα κενό σε όλους τους ανθρώπους που την γνώρισαν, από όποια πλευρά της ζωής και αν προέρχονταν. Γιατί η Μαρία πέρα από το μοναδικό έργο της, ήταν αγάπη, πάθος, γέλιο, συναισθήματα που σε διαπερνούν. Ζούσε τη κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία και όπως έλεγε η ίδια "το να ζεις, είναι να αγαπάς". Θα την έχουμε πάντα μέσα μας