(7). Άρη, πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, και μιας και είμαι και εγώ στον ίδιο χορό, θα ήθελα να εκφράσω την άποψη μου επί του θέματος! Ανάμεσα σε έναν δίγλωσσο (από μωρό) άνθρωπο και σε κάποιον που στην πορεία διδάχθηκε αρίστως μια επιπλέον γλώσσα, υπάρχει μια βασική διαφορά όσο αν αφορά την κατανόηση της γλώσσας! Αυτός που έχει "ζήσει" μια γλώσσα από μικρός, την αφουγκράζεται κιόλας! Κάτι που δεν είναι τόσο απλό για κάποιον που την έμαθε στην πορεία, διότι η δεύτερη περίπτωση πάντα θα έχει κάποια κενά, παραδείγματος χάρη, στο θέμα κατανόησης μη-τυπικών εκφράσεων, η του συνδυασμού κανονικών ρημάτων/ουσιαστικών, ή και ολόκληρων λέξεων, που όλα αυτά μαζί και μεταξύ τους να καταλήγουν σε ένα τελείως διαφορετικό νόημα, και συνάμα άγνωστο για κάποιον που δεν μεγάλωσε με την γλώσσα αυτή και τη διδάχθηκε στην πορεία. Κάτι που δεν διδάσκεσαι στο σχολείο/φροντιστήριο usw. Αυτό ισχύει για όλες τις γλώσσες. Αυτό φυσικά και δεν σε καθιστά ανίκανο να μάθεις άπταιστα μια γλώσσα, ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία! Αρκεί να ζεις με τη γλώσσα και να τη χρησιμοποιείς στην καθημερινότητα σου! Όσο περνάει ο καιρός μαθαίνεις και εξελίσσεσαι, ναι μεν χρονοβόρο, αλλά όχι ακατόρθωτο! Τώρα, όσο αν αφορά την ερώτηση σου, αν το να είσαι δίγλωσσος επηρεάζει τη σκέψη και τη συμπεριφορά, εν μέρει ναι, αλλά δεν θα το έλεγα έτσι ακριβώς. Απλά συνήθως οι άνθρωποι που μεγαλώνουν με 2 μητρικές γλώσσες τείνουν προς το να έχουν και 2 προσωπικότητες (όχι από κακής πλευράς), και να προσαρμόζονται με την αλλαγή της γλώσσας! Το έχω παρατηρήσει σε πολλά άτομα, όπως σε κάποιο μικρό βαθμο και σε εμένα την ίδια! Περίεργο έ; Schönen Abend noch! Mit freundlichen Grüßen,I. A. Koppenhaver