#1: Η κλεπτομανία χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης, δεν είναι κάτι απλό.#3: Ας υποθέσουμε ότι πραγματικά αγαπάς τα παιδιά και ότι δεν ωθείσαι από εγωιστικά κίνητρα ή από μια θολή αντίληψη περί προσωπικής ολοκλήρωσης (αν και υπάρχουν νύξεις στο κείμενό σου για τη δεύτερη εκδοχή). Κατ'αρχάς, ηρέμησε γιατί μόνο εάν ηρεμήσεις πραγματικά θα έχεις πιθανότητες να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου, είτε με σύντροφο, είτε χωρίς σύντροφο. Το παιδί δεν έρχεται κατά παραγγελία, ακόμη κι όταν όλες οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές, διότι είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, βιολογικών, ψυχολογικών και, κατά την ταπεινή μου άποψη, καρμικών. Θα ήταν πολύ καλό για την ψυχική σου ηρεμία να συνειδητοποιήσεις και να το πάρεις απόφαση ότι δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι σου! Η απόκτηση ενός παιδιού δεν είναι καθόλου απλή κι εύκολη υπόθεση, από τη σύλληψή του μέχρι το τέλος της ζωής σου. Το παιδί δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε πανάκεια, είναι ένας δρόμος που μπορεί να τύχει να διαβείς, μπορεί και όχι. Από δρόμους, ωστόσο, είναι γεμάτη η ζωή, ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει με ένα παιδί. Έχεις αγχωθεί και βραχυκλώσει κι αυτό φαίνεται όταν γνωρίζεις κάποιον. Σε πρακτικό επίπεδο, θα'λεγα να επικεντρωθείς αποκλειστικά σ'αυτόν που γνωρίζεις και να αποσυνδέσεις το θέμα "παιδί" από τη γνωριμία, τουλάχιστον στα πολύ αρχικά στάδια. Θα ήταν καλό τόσο για σένα, όσο και για το παιδί σου (αν τύχει κι αποκτήσεις στο μέλλον), να δώσεις έμφαση και προτεραιότητα στο να βρεις έναν καλό σύντροφο με τον οποίον θα έχεις μεγάλες πιθανότητες να ευτυχήσετε μαζί και όχι πάση θυσία να τεκνοποιήσετε. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη. Καλή τύχη :)