Πιθανόν και να χωράει, ποιός ξέρει; Θα πρέπει να την ακούσω πρώτα... (τη συλλογιστική σου εννοώ lol). Aλλά ποιά είναι, άραγε, αυτά τα εμπόδια που ο άνθρωπος, o οποίος διατηρεί δυο παράλληλες σχέσεις ταυτόχρονα, πρέπει να ξεπεράσει και αυτό θα πάρει χρόνο, αλήθεια; Μη βάλεις ένα παιδί στη μέση, γιατί θα πετάξεις την μπάλα στην κερκίδα. Εν ολίγοις, δεν πιστεύω ότι όποιος/α θέλει πραγματικά να χωρίσει (και με δεδομένο ότι το υπόσχεται ή το αφήνει να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς στον/την άλλον/η σύντροφό του) υπάρχει κάτι που θα τον/την εμποδίσει (ούτε το παιδί!) να πραγματοποιήσει την επιθυμία/απόφασή του/της. Αν υπάρχει κάποιο σοβαρό εμπόδιο, αυτό θα είναι μέσα του/της! Δηλαδή δε θα νιώθει σίγουρος/η για την υπόσχεση ή τις ελπίδες αποκλειστικότητας που έδωσε. Και αυτό θα καταστεί σαφές από τις κινήσεις του/της, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί από τη μη ανάληψη δράσης επί του θέματος (και ούτε καν μόνο από αυτό, αλλά από εκεί ξεκινάμε). Εκεί μπαίνει ο... βλάκας που εξακολουθεί να τρέφει φρούδες ελπίδες αποκλειστικότητας, βασιζόμενος σε αερολογίες* και συναισθηματισμούς. Λυπάμαι αν σου ακούγομαι αφοριστική, αλλά έτσι το βλέπω. Επίσης, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα αντεπιχείρημα επί του θέματος ακόμα - ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας μου.*Α! Και, για να μην παρεξηγηθώ, λέγοντας αερολογίες εδώ, δεν εννοώ παρά τις υποσχέσεις για τον χωρισμό και τη δήθεν επικείμενη αποκλειστικότητα. Τίποτα άλλο. Εξάλλου, γι' αυτό το ζήτημα μιλάμε.
