@ ΓράφωνΤώρα μόλις διάβασα και το τελευταίο σου. Νομίζω πως έχεις αρχίσει να χάνεις τη μπάλα ρε μπαγάσα. Big time. Και σε ξαναρωτάω. Τι φοβάσαι; Ποιός σε εμποδίζει να είσαι αυτό που είσαι και να ζεις όπως θέλεις; Ποιός σε εμποδίζει να χορεύεις όπως θέλεις, να τρως αρνί το Πάσχα, να μιλάς την γλώσσα σου; Ποιός σου απαγόρευσε να μιλάς για τους πνευματικούς σου προγόνους; Ποιός αμφισβήτησε την ιστορία και την μυθολογία σου; Τον πολιτισμό σου; Ποιός σου απαγόρευσε να έχεις τις συνήθειες που έχεις και να ζεις όπως επέλεξες να ζεις; Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες; Seriously? Σε ξαναρωτάω, επειδή συνεχίζεις να αποφεύγεις να μου απαντήσεις: τι εννοείς όταν μιλάς για δημοκρατική νομιμοποίηση; Γιατί δεν μου απαντάς; Γιατί διαστρεβλώνεις τα λόγια μου; Ποιός είπε τον Ρίτσο και τον Σολωμό φασίστες; Εγώ; Τί παραλήρημα είναι αυτό; Τι ντελίριο; Είσαι με τα καλά σου; Επικοινωνείς με το περιβάλλον; Το καταλαβαίνεις ότι αυτοεξευτελίζεσαι; Και ότι επιβεβαιώνεις όλο και περισσότερο ακριβώς αυτά που έγραψα στο αρχικό μου σχόλιο; Το καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι όπως λες κι εσύ στην καρδιά της δυστυχίας και ότι το προκαλείς εσύ αυτό στον εαυτό σου; Ότι είσαι δυστυχής επειδή σκέφτεσαι όπως σκέφτεσαι και επειδή είσαι αυτός που είσαι; Επειδή δυσκολεύεσαι να αποδεχθείς αυτό που είσαι και νομίζεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είσαι; Γιατί εμένα μου φαίνεσαι δυστυχής ρε Γράφων. Γιατί ένας άνθρωπος που σκέφτεται όπως εσύ δεν μπορεί παρά να είναι δυστυχής. Βαθιά δυστυχής. Δυστυχώς. Γιατί αδιέξοδο όντως φαίνεται να υπάρχει. Στο μυαλό σου. Γιατί είναι πραγματικά λυπηρό όλο αυτό που αποκαλύπτεται από τα λόγια σου. Ειλικρινά, κρίμα...