Ουάου! Δύο εκπληκτικά (και όχι σπάνια, δυστυχώς) παραδείγματα γονιού, σήμερα. Η στοργική μητέρα του 4 και – προφανώς – ο υποστηρικτικός πατέρας του 6.Παιδιά μου ναι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι να γίνουν γονείς. Υπάρχει, όμως, η εξωφρενική αντίληψη ότι επειδή έκαναν παιδιά αυτομάτως απέκτησαν και τα προσόντα να τα αναθρέψουν και μην τολμήσεις στιγμή να τους αμφισβητήσεις . Συμφωνώ με την Α,μπα ασφαλώς, αν και τη βρίσκω κάπως επιεική με τη μητέρα. Εγώ στην #4 θα έλεγα προσπάθησε γρήγορα να το πάρεις απόφαση ότι η μητέρα σου είναι αυτή που είναι, ότι μάλλον δεν μπορείς να βασιστείς σ’ εκείνη και μάθε να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Το δίλημμα βέβαια θα έρθει αργότερα, όταν θα χρειαστεί να γίνεις η νοσοκόμα της στα γεράματά της. Για το #6, δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά κοίταξε να σπουδάσεις, ν’ αποκτήσεις εφόδια και να βρεις δουλειά. Κράτα αποστάσεις από τώρα κι ύστερα φύγε μακριά και μην κοιτάξεις πίσω. Επίσης ενοχές πρέπει να έχει αυτός, όχι εσύ.Παιδιά μου, επειδή οι γονείς σας είναι ανίκανοι κι εαυτούληδες δεν σημαίνει ότι δεν αξίζετε ν’ αγαπηθείτε. Και σίγουρα έχετε και θα βρείτε κι άλλους ανθρώπους να σας αγαπούν και να σας στηρίζουν. Καλή δύναμη.