#5Στην ίδια ακριβώς ηλικία μ' εσένα είχα κι εγώ μια σχέση τεσσάρων ετών και έτυχε να γνωρίσω κάποιον άλλον, που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ανεξάρτητα από το τι έγινε στη συνέχεια, το οποίο δεν έχει πραγματικά καμία απολύτως σημασία, χτύπησε μέσα μου ένα καμπανάκι που μου έλεγε ότι "Μέχρι εδώ πάει η σχέση σου. Αφού άρχισες να κοιτάς γύρω-γύρω, είναι ώρα να το τελειώνεις". Και ήμασταν έτσι όπως περιγράφεις, συνεννοούμασταν με τα μάτια. Προφανώς δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες (ούτε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο απόλυτοι) αλλά η αλήθεια είναι ότι μια σχέση που ξεκινάει από τα 17 έχει λίγες πιθανότητες να κρατήσει γιατί μεγαλώνεις, αλλάζεις και διαμορφώνεις προσωπικότητα και χαρακτήρα. Πόσο μάλλον αν στην πορεία παίρνεις και 5-6 ακόμα.Το γεγονός ότι παρά τα... "ξενοκοιτάγματα" (για να το θέσουμε κομψά) καταφέρνεις να διατηρείς - ή έτσι νομίζεις - ακέραια τα συναισθήματά σου για τον άνθρωπο με τον οποίο έχεις σχέση μπορεί να δείχνει δύο πράγματα: είτε ότι αυτό είναι μια αυταπάτη και απλά έχεις συνηθίσει τον άλλον σε βαθμό που να σκέφτεσαι "καλά είμαι εδώ, αν χαλάσω αυτή τη σχέση ποιος ξέρει αν θα βρω κάτι καλύτερο" ή ότι θέλεις άλλου είδους σχέση, πιο ελεύθερη. Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να το συζητήσεις με τον άνθρωπό σου, τον οποίο αυτή τη στιγμή εξαπατάς και τον αναγκάζεις να συμμετέχει σε μια σχέση άνιση. Γιατί εσύ γνωρίζεις τους όρους λειτουργίας της ενώ εκείνος όχι.
