Νομίζω λέγοντας ευθύνη εννοεί χρέος, όχι υπαιτιότητα. Ότι οι γονείς οφείλουν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα του παιδιού τους, δεν είναι κάτι για το οποίο η αδερφή πρέπει να νιώθει κηδεμόνας. Μπορεί να συμβάλει έμπρακτα αλλά όχι να νιώθει ενοχές για ενέργειες που δε γίνονται. Αν κάποιος πρέπει να επιβαρύνει τη ζωή του για να βοηθήσει τον αδερφό, αυτοί είναι οι γονείς, εφ'όσον ζουν και λειτουργούν, η αδερφή έχει τη δική της ζωή να φροντίσει.Το ποιος δημιουργεί το πρόβλημα, μικρή σημασία έχει αυτή τη στιγμή. Ο άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια και όπως πολύ σωστά λες, το αντιμετωπίζουν λάθος. Η αδερφή το βλέπει, τραβάει τα μαλλιά της και από εκεί που είναι δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Και δεν πρέπει να νιώθει ενοχές γι'αυτό. Σ'αυτό πιστεύω απαντάει η Α,μπα.