Όταν τη δεκαετία του '80 όλη η παλιά ΚΝΕ βρέθηκε να έχει πόστο αρχισυντάκτη κατέστη σαφές ποιο θα ήταν το μέλλον της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και τι σχέση θα είχε με την εξουσία.Όσοι έχουν τολμήσει να ψάξουν κάτι υποτυπωδώς σοβαρό ή έχουν απαξιωθεί και βρίσκονται σε δευτερότριτα μέσα ή έχουν φάει ξύλο από γνωστούς-αγνώστους (κυριολεκτικά, βλ. πχ Τέλλογλου). Από την άλλη όσοι βλογάνε τα γένια του συστήματος κατέστησαν εκδόται οι ίδιοι και περάσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.Η "μαχητική" δημοσιογραφία στην Ελλάδα φτάνει μέχρι να υμνεί στον Τσάβες ή βαριά-βαριά να κάνει καμιά έρευνα (μετάφραση) σε ήδη υπάρχουσα δικογραφία σε εισαγγελίες στο Μόναχο ή αλλού.Πρωτογενής έρευνα είναι από μηδενική έως απειροελάχιστη: τα μαύρα ταμεία της Siemens απ' έξω τα μάθαμε, τις μίζες για τα εξοπλιστικά απ' έξω, τη λίστα Λαγκάρντ απ' έξω, τα Panama papers απ' έξω. Εδώ αδυνατούμε να μάθουμε τι απέγιναν οι πάλαι ποτέ δασικές εκτάσεις της Πεντέλης από τη δεκαετία του '90 και εντεύθεν. Ο οικοδομικός συνεταιρισμός της ΕΣΗΕΑ δηλοί άγνοια. Όπως για ό,τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια.