Αμα το μυαλο το βαζουμε σε αχρηστια και το παιζουμε μαρτυρες για την αγαπη λες και πρεπει να ποναει παντα,αυτα γινοντε...Οτι περνας πολυ ομορφα μαζι του δεν καταλαβαινω που το βλεπεις,μια ζεστο και μια κρυο.Βρες τη δυναμη και ξεκοψε για το καλο σου.Περιμενοντας και υπομενοντας οσα σου κανει ο αλλος πιστευεις θα γυρισει να σου πει μια μερα:"ω ναι,ξυπνησα επιτελους!!!τι τυφλος και βλακας που ημουν,με αγαπαει κι εγω τη βασανιζω?χιλια συγνωμη για ολα,απο εδω και μπρος θα εισαι η αγαπη της ζωης μου!!!"? Εχουν καταστρεψει κοσμο τελικα οι σαπουνοπερες...