Να κάνω μια ερώτηση; Μπορεί να το είπες κάπου μέσα στο κείμενο σου -και να μου διέφυγε- αλλά πανελλήνιες έδωσες για να περάσεις στην σχολή που γούσταρες ή για να κάνουν χαρές οι δικοί σου;Αν ισχύει το πρώτο (που από ό,τι καταλαβαίνω αυτό ισχύει) προσπάθησε να θυμηθείς γιατί την επέλεξες. Γιατί όλοι αυτοί οι λόγοι θα απαλύνουν αυτό σου το τραύμα. Να το γιατρέψουν δεν πιστεύω, (αυτό μόνο με διάλογο γίνεται) αλλά σίγουρα θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα.Αν ωστόσο ισχύει το δεύτερο... Και πάλι εξήγησε τους πως ό,τι έκανες, το έκανες για να νιώσουν περήφανοι, και πως το να έχουν αυτή την αντιμετώπιση στον κόπο σου, προσβάλλει πρώτα από όλα τούς ίδιους.Και κάτι τελευταίο (και μην απαντήσεις εδώ μέσα σε αυτό, αλλά στον εαυτό σου): ρε κοπέλα μου, όποτε δηλαδή δεν κάθεται αυτό που υπολόγιζαν για την ζωή σου, έτσι θα συμπεριφέρονται; (Γίνομαι καθηκάκι αυτή την στιγμή, αλλά αυτό αν τους το πεις θα τους τσούξει... χεχε...)Όπως και να έχει για μένα η λύση είναι μια ΩΡΙΜΗ και με ΘΕΣΕΙΣ κουβέντα, από την οποία θα απαιτήσεις ομοίως ΩΡΙΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.Καλή συνέχεια!(και καλή επιτυχία στις κατατακτήριες...) ;-)