ως παχουλοκομψη λογω διαφορων προβληματων εχω καταληξει στα εξης: οσες ημασταν στο παρελθον αδυνατες και για τον α,β λογο παρουμε κιλα ποτε δεν συμβιβαζομαστε. επιλεγουμε πιο φαρδια ρουχα, βρισκουμε αφορμη να περπαταμε, τρωμε οσο μπορουμε υγιεινα κτλ. απο την αλλη εχω παρατηρησει πως κοπελες που απο παντα ηταν αφρατουληες δεν σκανε τοσο. και κολλητα φορανε και οτι τρωνε το ευχαριστιουνται χωρις να τα βαζουν μετα με τον εαυτο τους. αυτο που εννοω ειναι πως εσυ ξερεις πως εισαι στα ιδανικα σου και γι αυτο κατα τη φιλη σου σου εχει γινει εμμονη ιδεα να χασεις αυτα τα κιλα. η φιλη σου παλι -λογικα παντα- δεν εχει δει ποτε πανω της τα ιδανικα της, ενδεχωμενως εχει επαναπαυσει τον εαυτο της στο οτι ειναι οκ ετσι και εσυ με την εμμονη σου της ξυπνας κρυμμενες ανασφαλειες. μην δινεις σημασια και δεστο σαν αφορμη για να μπει και η φιλη σου στο τρυπακι της υγιεινης διατροφης και ασκησης.