λοιπον......ειμαι 29 χρονων....πριν 1 χρονο και 5 μηνες ενοιωθα και εγω ετσι η μαλλον ακομη χειροτερα....ημουν μονη χωρις σχεση χωρις φιλους.βεβαια κ να ηθελα φιλους λιγο δυσκολο βλεπεις δουλευα νυχτα σχολουσα το πρωι πηγαινα στο σπιτι κοιμομουν και μετα ξυπνουσα ισα ισα για την δουλεια....δεν εκανα τιποτα αλλο δουλευα επινα στην δουλεια κ κοιμομουν μετα απο τοσο ποτο....και δεν το εκανα για ενα μικρο χρονικο διαστημα το εκανα για χρονια.....απο τα 17 μεχρι και πριν 1 χρονο περιπου....που και που ελεγα οτι κουραστηκα απο αυτον τον τροπο ζωης και οτι πρεπει να ξεκολλησω απο αυτην την μιζερια δεν γινοτανε ομως....οταν η ζωη σ γινεται ρουτινα δεν ειναι ευκολο να ξεκολλησεις....τελοσπαντων ας πουμε για το σημερα.αυτην την στιγμη που γραφω ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι και εχω απο τα αριστερα μου μερια ενα πανεμορφο κοριτσακι τριων μηνων και απο τα δεξια μου μια ψυχη που το καλοκαιρι θα γινει αντρας μου.νομιζεις οτι περιμενα οτι θα ζησω τιποτα τετοιο?με τιποτα ειχα βαλει μεσα στο μυαλο μου οτι θα πεθανω χωρις να τεκνοποιησω.........πιστευα οτι η ζωη μου ειχε τεκλειωσει....βλεπεις ομως καμια φορα??????????εκει που λες αυτο ηταν ολα ανατρεπονται....ασε που δεν ειχα σκοπο να παντρευτω....ειμασταν περιπου 4 μηνεςμαζι για χαβαλε εμεινα εγκυος και να δεις για ποτε ο χαβαλες εγινε σοβαρο.........φιλια πολλα
