#7 Κοκκινίζω. Κι εγώ το κάνω αυτό πολλές φορές. Να παίρνω διδακτικό τόνο και να εξηγώ αυτιστικά στον άλλον τί με πείραξε, λες και δε μπορώ να το πω σε μια πρόταση. Λοιπόν, διαβάζω, προς γνώση και συμμόρφωση. Και αρχίζω να υποψιάζομαι γιατί πολλές φορές μου λένε ότι "είμαι ικανή να τους στείλω στο ψυχιατρείο" και τέτοια...:ρ.#3 Έχω εναν πολύ καλό φίλο, που ισχυρίζεται πως είναι μπαισέξουαλ, χωρίς όμως να έχει κάνει ποτέ τίποτε με άντρες. Συνήθως τον κορόιδευα (καλοπροαίρετα-από τη δική μου φυσικά οπτική γωνία), και του έλεγα ότι "είναι έτσι μόνο στη φαντασία του", και άλλα τέτοια. Μια μέρα μου είπε: "Κοίτα, είμαι 35 χρονών, και είχα στη ζωή μου δύο πολύ μακροχρόνιες, αποκλειστικές σχέσεις με γυναίκες. Δεν έχω δοκιμάσει καν να φλερτάρω ποτέ με άντρα, και ακόμα και με τις γυναίκες, ήμουνα πάντοτε ο "ντροπαλός". Ξέρω τη σεξουαλικότητά μου, και δε ντρέπομαι για αυτή, όμως δεν την παλεύω να μπω στην αγχωτική για εμένα διαδικασία του "τί να θέλει ένας άντρας", τόσο μακριά από την εφηβεία, κοντά στα σαράντα μου. Να μάθω από την αρχή να βγαίνω ραντεβού, να αναρρωτιέμαι τί θα πούνε φίλοι και γνωστοί, να ξοδεύω ενέργεια σε νέους κύκλους γνωριμιών (δεν ήταν ποτέ ο άνθρωπος των ευκαιριακών σχέσεων και των one night stands με κανένα από τα δύο φύλα)...Οπότε...ας είναι καλά το ίντερνετ." Δε μπορώ να σου πω πως δεν το βρίσκω λίγο "βολεψάκικο" και ίσως "αποφευκτικό" σαν άποψη, όμως, μου είναι απολύτως σεβαστό. Και φυσικά δε σημαίνει τίποτα για τη γυναίκα με την οποία μπορεί να είναι μαζί (εκτός αν η ίδια το κάνει θέμα). Χμμμ...Ίσως να ανοίγει πόρτες για νέες ζευγαρίσιες φαντασιώσεις, βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι....
