Καταλαβαίνω τι εννοείς... Επιμένω ωστόσο. Αν ένας ομοφυλόφιλος τον 19ο αιώνα έβαζε απλώς τη λογική του να δουλέψει και σκεφτόταν από μόνος του "ΟΚ, προσωπικά κρίνω ότι δεν βλάπτω κανέναν, δεν επιβάλω σε κανέναν κάτι παρά τη θέλησή του, άρα απορρίπτω την κατηγορία της κοινωνίας ότι είμαι ανήθικος" θα είχε άδικο; (βλ. Karl Heinrich Ulrichs)Από την άλλη, στην κοινωνία μας είναι όντως αποδεκτό να αγοράζει κανείς προϊόντα παιδικής εργασίας. Αυτό στερεί από έναν ακτιβιστή την ελευθερία να κρίνει την εν λόγω πρακτική ως ανήθικη, να την αποφύγει πάσει θυσία και να αγορεύει εναντίον της, έστω κι αν η άποψή του είναι (για την ώρα) έκφραση της ισχνής μειοψηφίας;Αν ορισμένοι δεν επιδιώξουν την εξέλιξη των ηθικών προτύπων, αμφισβητώντας την κρατούσα άποψη περί ηθικής, πώς θα αλλάξει εν τέλει η ηθική ώστε να σε 50 χρόνια τα πρότυπα να είναι άλλα;