Όλο μιλάμε για παιδεία και για παιδεία.Τι μαθαίνει κάποιος στο πανεπιστήμιο;Ότι ο δημόσιος χώρος είναι για να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε.Μπορούμε να τον κάνουμε κατσιβελιό.Να τον βρωμίζουμε,να τον καταστρέφουμε.Να απλωνόμαστε σ'αυτόν όσο θέλουμε σαν να είναι το χωραφάκι μας αδιαφορώντας για τους άλλους.Να κάνουμε παράνομες πράξεις,αρκεί να μην μπορεί να μας πιάσει κανείς.Να είμαστε καλά κομματόσκυλα,για να πάμε μπροστά.Την αναξιοκρατία.Τη βία.Τη μισαλλοδοξία.Τον τσαμπουκά.Αυτή κατάσταση,που δεν είναι σημερινή,είναι μια πηχτή ροχάλα στη μούρη της κοινωνίας.Όλοι ξέρουμε στην Ελλάδα πόσο πασχίζουν οι οικογένειες,για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.Ξέρουμε και τι σημαίνει διάβασμα.Για να γίνεις άνθρωπος,για να έχεις ένα εφόδιο για καλύτερη ζωή.Ξέρουμε και πώς γονατίζει ο κόσμος από τους φόρους,για να λειτουργούν ανάμεσα στα άλλα κι αυτά τα ιδρύματα.Και ποιο είναι το αντίκρυσμα;Αυτή η εξευτελιστική,η ντροπιαστική και συχνά επικίνδυνη κατάσταση.Εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να καθρεφτίζεται το καλύτερο κομμάτι μας και να είναι πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους.Εκεί που υποτίθεται επενδύουμε,για να πάμε όλοι μαζί ένα βήμα πιο μπροστά.