#7 Η θεωρία μου για την "γυναικεία" λογοτεχνία τύπου Άρλεκιν και 50 Shades είναι ότι αποτελεί κάτι αντίστοιχο με τις τσόντες που απευθύνονται σε άντρες. Και τα δύο είδη είναι χαμηλού πνευματικού επιπέδου δημιουργήματα που στοχεύουν στα πιο βασικά ένστικτα των 2 φίλων, σύμφωνα με συγκεκριμένα στερεότυπα. Η μεν γυναικεία αισθησιακή/αισθηματική λογοτεχνία βασίζεται στο σενάριο "τίμια κορασίς γνωρίζει κούκλο ζάπλουτο φλογερό εραστή που την έχει βασίλισσα", οι δε τσόντες στο ιδανικό (για τους άντρες) σενάριο να περιστοιχίζονται συνεχώς από κουκλάρες διαθέσιμες για σεξ. Γι' αυτό δεν μου κάνει τόσο εντύπωση που έκανε τέτοια επιτυχία το 50 Shades: και οι τσόντες ως μυθοπλασία άθλιες είναι, αλλά σχεδόν όλοι οι άντρες τις παρακολουθούν.