Τοχω ζησει στο πετσι μου, λεκτικα πιο πολυ, γιατι ημουν κενος και δεν μιλαγα καλα ελληνικα, σχεδον καθολου.. Δεν τοζησα ομως απο μαθητες αλλα απο καθηγητες.. Απο την τρελλη που μου εκανε μαυρο το αριστερο χερι, ηταν αμαρτημα να γραφεις με το αριστερο στην Ελλαδα του 70 γιατι δε ηταν το χερι του θεου, μεχρι ενα βλακα γυμναστη (μεγαλη πληγη αυτοι οι τυποι) γιατι δεν επαιζα μπασκετ η βολλει, αλλη αμαρτια για ελληνικο σχολειο.. Απο εναν φιλολογο που δεν ηξερα απεξω την τραγωδια ταδε η δεινα. Αναγκαζομουν να διαβαζω διπλα και τριπλα σε χρονο και προσπαθεια για να μπορεσω να παρω ενα βαθμο στα μοθηματα κορμου.. Ετσι ηταν τοτε.. Προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου οτι στο Βελγιο που γεννηθηκα και μεγαλωσα δεν ειμαστε βλακες αλλα ξερουμε και πεντε πραγματα, δεν πειραζει που δεν εχουμε θαλασσα, τη βγαζουμε και ετσι.. Η μονη υποστηριξη απο τους συμμαθητες μου, πραγματικα.. ακομα τους βλεπω, δεν εχω αλλαξει γειτονια, γιατι αλλωστε?? Θεωρω οτι ολα αρχιζουν απο την οιικογενεια καπιου.. εκει πρεπει να αναζητηθει η αληθεια.. Συντηρουμε αυτες τις πρακτικες και τα θυματα θα ειναι πολλα ακομα δυστυχως..
