Όταν μια αντιδραστική πολιτική δύναμη καταφέρνει να πάρει την εξουσία στα χέρια της, πάντα αλλοιώνεται στην πορεία και καταλήγει να είναι αυτό που πολεμούσε. Αυτό αποτελεί πολιτικό θεωρημα αιώνων και ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς δεν αποτελεί την εξαίρεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ που πάλευε να μπει στη βουλή είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά σήμερα. Το δυστύχημα είναι ότι τα σημάδια της μετάλλαξης δεν είχαν γίνει αντιληπτά από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που πραγματικά και καρτερικά περίμενε την ελπίδα να έρθει. Από την κοροιδία με τα βουλευτικά αυτοκίνητα που δήθεν θα τα καταργούσαν μέχρι τις οικονομικές προεκλογικές εξαγγελίες που μια μια πάνε περίπατο, η νέα κυβέρνηση περιορίζεται μόνο σε λεκτικά πυροτεχνηματα που στην κυριολεξία πια αρχίζουν να μην πείθουν ούτε τα ίδια του τα στελέχη. Όλη η κατάρρευση της ελπίδας υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σπρώξει το εκλογικό σώμα σε ακραία πολιτικά μονοπάτια. Χαίρομαι πάντως που το Lifo που σθεναρα στηριζε τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει αντικειμενικό και καταγράφει και την μεταστροφή του. Είναι λυπηρο ένας λαός να επενδύει τόσα πολλά και στο τέλος να αντιλαμβανεται ότι επέλεξε ένα ακόμα κόμα από τα ίδια. Ας μην γελιομαστε. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα είχαν απαγορευτεί και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά είχε σκοπό να κάνει ανατροπές ποτέ δε θα είχε γίνει κυβέρνηση. Από τις εξαγγελίες στο Texas, μέχρι τη συνάντηση με τον Παπα, ο Αλέξης περπάτησε καμαρωτός το μονοπάτι της διαπλοκής.
