Το ίδιο ακριβώς σκέφτηκα. αλλά μετά μου ήρθαν στο μυαλό όλοι οι καλοθελητές που εκεί που καθόμουν όμορφα minding my own business, μου φέρονταν συγκαταβατικά για μια κατάσταση στη ζωή μου, που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να είναι υπό αμφισβήτηση. Μία, δυο τρεις, δέκα, από κάποιο σημείο και μετά άρχισα να αναρωτιέμαι αν φταίω. π.χ. "Δεν έχεις παιδιά; Α....Ε, να κάνεις, ολοκληρώνουν τη γυναίκα ως ύπαρξη" και άλλα τέτοια αστεία.
