Το άλμπουμ της Ρίκας Δεληγιαννάκη μπορεί να είναι κάπως άγνωστο στην Ελλάδα, αλλά είναι… κάπως γνωστό στο εξωτερικό, αφού συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του Dag Erik Asbjørnsen «Scented Gardens of the Mind: A Guide to the Golden Era of Progressive Rock (1968-1980) in More Than 20 European Countries» [Borderline Productions, 2000]. Συγκεκριμένα γράφει ο Νορβηγός: «Underground folk-rock with guitar, flute, vibraphone, male and female vocals. Still unknown by most collectors». Όλα καλά, αλλά το «underground» είναι κοτσάνα.Η πρώτη ηχογράφηση των τραγουδιών (με Μούτσιο, Συριώτη) από το 1973 για μένα είναι ωραιότερη από εκείνη που έγινε επί Χατζιδάκι (1977) και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η προσφορά του CD «Ο Καθρέφτης του Βορρά» [Αεράκης/ Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι, 2005] είναι μεγάλη. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο Δεύτερο Πρόγραμμα άκουγες τακτικά δύο άλμπουμ στις εκπομπές του Γιώργου Μητρόπουλου και του Ιωσήφ Βάγγερ... Το «Κάψαμε τα Καράβια μας» της Ρίκας Δεληγιαννάκη και το «14 Πικρές Πραγματικότητες» του Μάικ Ροζάκη.Στο δεύτερο «Πολύτροπον» (στην EMI/ Columbia) o Χατζιδάκις είχε κυκλοφορήσει τουλάχιστον δύο ακόμη άλμπουμ, που έχουν ενδιαφέρον. Τα «Κύπρια Έπη» (1977) του Βασίλη Τενίδη και τα «Έρανα» (1978) του Νίκου Τάτση.